Ιστορικό ντοκουμέντο-Τοπογραφικό διάγραμμα παραθεριστικού οικισμού στην Πευκόβρυση Αμφίκλειας

Ενα ιστορικό ντοκουμέντο έχουμε στην κατοχή μας εδώ και πολλά χρόνια και αποφασίσαμε να το δημοσιοποιήσουμε.
Είναι το τοπογραφικό διάγραμμα του παραθεριστικού οικισμού στην θέση Πευκόβρυση Αμφίκλειας στον Παρνασσό εκτάσεως 281.483 στρεμάτων. Και είχε γίνει εκείνη την εποχή που είχε ωριμάσει η ιδέα για την παραχώρηση των οικοπέδων στους παραθεριστές από το κράτος, αλλά μας πρόλαβε η φωτιά και άλλαξε τον ρου της ιστορίας όλης της περιοχής. (θα το εξηγήσουμε παρακάτω γιατί.)
Για όσους δεν κατάλαβαν αφορά τις παραθεριστικές οικίες που είχαν φτιαχτεί στον Παρνασσό και περάσαμε οι περισσότεροι από εμάς τα καλοκαίρια μας μέχρι το 1977, όπου και κάηκε ο Παρνασσός. Χωρίς ρεύμα, με τα κρεμαστά ψυγεία με τις σίτες και τα αντίστοιχα με τις κολώνες πάγου, με τις λάμπες πετρελαίου ή γκαζιού, με τις κουζίνες γκαζιού, με τα αυτοσχέδια πολλές φορές οικήματα που όμως είχαν τα περισσότερα και τουαλέτες κανονικές, με τα τεράστια πεύκα που σκέπαζαν τα οικήματα και μας δρόσιζαν όλο το καλοκαίρι, με τις πορτοκαλάδες και τα σουβλάκια στην ταβέρνα του Μπαλωμένου και φυσικά με τα πιο ανέμελα καλοκαίρια της ζωής μας για όσους τα ζήσαμε.
Στο τοπογραφικό διάγραμμα το οποίο δυστυχώς δεν υπάρχει ευδιάκριτη ημερομηνία, πιστεύουμε όμως ότι είναι του έτους 1976-1977 λίγο πριν καεί δηλαδή το βουνό και έχουν καταγραφεί όλα τα υφιστάμενα οικήματα 148 τον αριθμό, οι μελλοντικές θέσεις οικημάτων 108 τον αριθμό, οι υπάρχουσες βάσεις με μπετόν χωρίς οίκημα, οι υπάρχουσες βρύσες, οι δεξαμενές και τα εξωκλήσια.
Για να διαβάσετε καλύτερα το διάγραμμα η είσοδος από την Αμφίκλεια είναι στο σημείο που υπάρχει το σήμα που υποδυκνύει τον Βορρά λίγο πριν τις παιδικές καταστηνώσεις του Υπουργείου παιδείας, (σημερινό Κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης), και καταλήγει στις επόμενες κατασκηνώσεις των Χριστιανικών μαθητικών ομάδων, (τους λεγόμενους "παπάδες" που υπάρχουν μέχρι και σήμερα).
Θα δείτε ότι το διάγραμμα είναι άρτιο και υπήρχε πρόβλεψη για δημιουργία πλατείας, παιδικής χαράς και γηπέδου αθλοπαιδιών στον χωρο πάνω από την Πευκόβρυση όπου υπήρχε μεγάλο ελεύθερο πλάτωμα (και ήταν και το οίκημα της οικογενειάς μας...).

Επειδή το τοπογραφικό διάγραμμα ήταν φτιαγμένο σε ριζόχαρτο και ήταν πολύ μεγάλο σε μέγεθος σας το παρουσιάζουμε όλο σε 1 φωτογραφία και μετά ζουμαρισμένο και χωρισμένο σε 3 μέρη για καλύτερη ανάλυση. Για ακόμη καλύτερη ανάλυση μπορείτε να τις κατεβάσετε στον υπολογιστή σας και να κάνετε ζουμ στις φωτογραφίες.

 Κλικάρετε τις φωτογραφίες για μεγαλύτερη ανάλυση
Τώρα γιατί λέμε ότι η πυρκαγιά άλλαξε το ρου της ιστορίας όλης της περιοχής. 

Σκεφτείτε λοιπόν ότι υπήρχαν ήδη 148 οικήματα επί 4 κάτοικοι ανά οίκημα σύνολο 592. Υπήρχε πρόβλεψη για 108 νέα οικήματα επί 4 άτομα σύνολο 432. Ενώ όσοι το θυμάσαστε υπήρχαν εκατοντάδες ακόμη παραθεριστές που έρχονταν κάθε καλοκαίρι είτε με τροχόσπιτα είτε με σκηνές από όλη την γύρω περιοχή.

Ηταν δηλαδή ένας πολύ δημοφιλής τουριστικός παραθεριστικός προορισμός και όχι αδίκως, καθώς το φυσκό περιβάλλον ήταν μαγευτικό, που κατοικούνταν κάθε καλοκαίρι από 600-1000 άτομα.
Αν λοιπόν νομιμιμοποιούνταν οι κατοικές και παραχωρούταν όπως έλεγαν τότε τα οικόπεδα σε όσους είχαν οίκημα φαντάζεστε τι ανάπτυξη θα υπήρχε σε λίγα χρόνια στην περιοχή. Θα χτίζονταν καλύτερα σπίτια και οικήματα και φυσικά ξενοδοχεία μελλοντικά που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν πάνω από  1.000 άτομα.
Καταλαβαίνετε ότι σε τέτοια περίπτωση η περιοχή θα εκτοξευόταν τουριστικά σε συνδιασμό με την άνοδο του Χιονοδρομικού τουρισμού τα επόμενα χρόνια. Και φυσικά το λιβάδι της Αράχωβας το πιθανότερο είναι ότι θα παρέμενε ένα βοσκοτόπι όπως ήταν πάντα και το πολύ πολύ να εξελισόταν πολύ πιο ήπια σε σχέση με την σημερινή μορφη του, από την στιγμή που θα υπήρχαν ήδη οι τουριστικές υποδομές στην περιοχή μας.
Σκεφτείτε το λίγο τι ανάπτυξη θα είχε η περιοχή της Αμφίκλειας και τι αξία θα είχαν σήμερα αυτά τα οικόπεδα και τα σπίτια στον Παρνασσό. Τεράστια ασφαλώς όπως τεράστια ήταν πιθανόν και τα συμφέροντα για να μην γίνουν όλα αυτά που αναφέρουμε εδώ....
Και δεν έγιναν ποτέ φυσικά γιατί "όλως τυχαίως??" εκείνο το καλοκαίρι του 1977 κατακάηκε ο Παρνασσός μαζί με όλα τα προανεφερόμενα. (Δεν αφήνουμε υπόνειες για κανέναν, απλά ανφέρουμε τα γεγονότα, τα οποία ενδεχομένως και να εξελίχθηκαν και εντελώς τυχαία ή άτυχα για εμάς βέβαια). 

Και κάπως έτσι άλλαξε ο τουριστικός και όχι μόνο ρους της ιστορίας της περιοχής τόσο της δικής μας όσο και εν γένει του ευρύτερου Παρνασσού. Γιατί αν δεν είχε καεί ο Παρνασσός το πιθανότερο θα ήταν σήμερα να μιλάμε για μια υπερτουριστική Αμφίκλεια και για το λιβάδι της Αμφίκλειας στον Παρνασσό με όλα τα παρελκόμενα τα οποία μπορεί να φανταστεί ο καθένας...
Αυτά τα όλίγα, τα οποία μας στεναχωρούνε επειδή εμείς τα ζήσαμε μέχρι κάποια ηλικία...

Οσοι τα θυμούται θα μας καταλάβουν... Και καλό είναι να τα μαθαίνουν και νεώτεροι.