Είναι στιγμές που θέλωνα κοινωνήσω τα σημάδια σου.
Ανοίγω το συρτάρι.
Εικόνα αγιασμένη
με μάτια διαθήκες φως.
Υπάρχεις
σε μέρη ακατοίκητα ίσως
μα πιο πολύ εδώ,
στο αίμα μου, αναπόδραστα.
Αόρατη των ημερών μου τριγυρνάς,
σε κάθε κάλεσμα με συντροφεύεις.
Έλα.
Θα κλαδέψουμε τις τριανταφυλλιές.
Δεύτερο κόμπο λοξά, τέλος Γενάρη.
© Σκουρολιάκου Μαρία Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για το σχόλιο σας. "blog AMFIKLIA"
Το σχόλιό σας θα δημοσιευτεί μετά από έλεγχο.
Παρακαλούμε γράφετε τα σχόλια σας με ελληνικούς χαρακτήρες.
Σχόλια με υβριστικό, συκοφαντικό, προσβλητικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο θα διαγράφονται άμεσα.
To "blog AMFIKLIA" δεν υιοθετεί τις απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια, καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.