Το ξέρεις πια.Οι ώρες θρέφουνε το έρεβος.
Κι αν περπατάει
το φως του φεγγαριού μαζί σου
κι αν σε μια χούφτα θάλασσα
το θαύμα κοινωνάς
κι αν μια κιθάρα
τις στιγμές σου ζωγραφίζει,
δίπλα σου
μάνες νανουρίζουν αίματα
στύβουν τα στήθια σε άψυχα κορμιά
και η αγάπη κλαίει
σε κόκκινα ταξίδια
που βογκούν
για τις σπονδές της Δύσης.
Ψέμα διάρκειας
ντυμένο αρετή
και δεν αντέχω πια
στύβουν τα στήθια σε άψυχα κορμιά
και η αγάπη κλαίει
σε κόκκινα ταξίδια
που βογκούν
για τις σπονδές της Δύσης.
Ψέμα διάρκειας
ντυμένο αρετή
και δεν αντέχω πια
© Σκουρολιάκου Μαρία Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για το σχόλιο σας. "blog AMFIKLIA"
Το σχόλιό σας θα δημοσιευτεί μετά από έλεγχο.
Παρακαλούμε γράφετε τα σχόλια σας με ελληνικούς χαρακτήρες.
Σχόλια με υβριστικό, συκοφαντικό, προσβλητικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο θα διαγράφονται άμεσα.
To "blog AMFIKLIA" δεν υιοθετεί τις απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια, καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.