Με αρτεσιανό νερό ζυμώνω άρτους, όμως πεινάνε τα πουλιά κι ένας αβυσσαλέος λυγμός με ζητιανεύει.Γεμίζω λέξεις μια αγκαλιά όταν διψάω τη χαμένη άνοιξη που έχει ματώσει όλες τις μπαλάντες κι ακούει μόνο εμβατήρια.
Στύβω φωνήεντα και σύμφωνα, καθώς πληθαίνουν τα κελιά κι ένας αυτόχειρας σφάζεται μ’ ένα όχι.
''ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΣΩΜΑ'' Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για το σχόλιο σας. "blog AMFIKLIA"
Το σχόλιό σας θα δημοσιευτεί μετά από έλεγχο.
Παρακαλούμε γράφετε τα σχόλια σας με ελληνικούς χαρακτήρες.
Σχόλια με υβριστικό, συκοφαντικό, προσβλητικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο θα διαγράφονται άμεσα.
To "blog AMFIKLIA" δεν υιοθετεί τις απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια, καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.